Marienburg.pl

[Milek]

W Królikowie (20 km od Ostródy), w czasie II wojny światowej znajdował się jeden z największych obozów jenieckich w Prusach
Wschodnich – Stalag 1B Hohenstein. Historycy szacują, że przez lata 1939-1945 przez ten obóz przeszło około 600 000 jeńców
wojennych różnych narodowości: Polaków, Rosjan, Belgów, Francuzów oraz innych. Obozowi macierzystemu Stalag I B Hohenstein w
Królikowie podlegało wiele oddziałów roboczych znajdujących się m.in.: w Olsztynie, Węgorzewie i Morągu. Do 2004 roku mało kto
wiedział, że jeden z podobozów Stalagu 1B znajdował się także w Ostródzie.
Na początku 1939 roku Niemcy przystąpili do budowy obozu jenieckiego pod Olsztynkiem, który miał być przeznaczony dla jeńców
wojennych. Pierwsi polscy jeńcy przybyli tu na początku września 1939r.
Masowy napływ jeńców francuskich do Stalagu I B Hohenstein rozpoczął się w maju 1940 roku i przez cały ten rok trwał
nieprzerwanie. Obok Polaków, a później Rosjan, Francuzi stanowili najliczniejszą grupę jeniecką w Olsztynku. Nastąpiła wówczas
dalsza rozbudowa obozu. Baraków było już około stu. W takim stanie stalag został w zasadzie do końca wojny. W 1941 roku na terenie
obozu umieszczono jeńców radzieckich, francuskich zaś przeniesiono do baraków poza obozem.
Wśród tych ostatnich była także grupa Murzynów i Arabów rekrutujących się z kolonii francuskich. Umieszczeni byli osobno i źle
znosili panujące chłody. Ze wspomnień jeńców wynika, że pewnej nocy zniknęli. Przypuszcza się, że zostali zamordowani przez
hitlerowców.
Jeńcy w Stalagu mieszkali w barakach po 500 – 700 osób, spali na słomie, bez pościeli i koców. Wyżywienie składało się z jednego
litra zupy na dzień i kilku nie obranych kartofli, jeden bochenek chleba przypadał na pięć do ośmiu osób, do tego wydawano 20 gramów
margaryny lub marmolady na osobę. Wydawaniu posiłków towarzyszyło zwykle bicie jeńców. Również Georg Dutrone wspominał, że „ ...
pewnego dnia poprosiłem o trochę więcej zupy. Z tego powodu tego niemiecki żołnierz uderzył mnie w twarz”.
Cały obóz ogrodzony był drutem kolczastym – zbliżenie się do ogrodzenia karane było śmiercią. Niemal codziennie Niemcy dopuszczali
się okrutnych morderstw w stosunku do przebywających tam jeńców wojennych. Zdarzały się przypadki strzelania do nich przy
jakiejkolwiek niesubordynacji czy naruszeniu porządku.
Pod koniec 1941 roku do obozu zaczęli napływać Rosjanie. Setkami, tysiącami. Wypełnili cały obóz. Byli w opłakanym stanie,
prawdopodobnie przeszli forsowny marsz. Śmiertelność wśród nich była ogromna. W pewnym okresie umierało powyżej stu dziennie z
powodu zimna. Kopano zbiorowe mogiły w zamarzniętej ziemi. Cmentarz znajdował się w odległości dwóch kilometrów od obozu, przy
drodze na Ostródę. By ich pochować, robiono doły za pomocą materiałów wybuchowych.
Niektórzy jeńcy pracowali poza obrębem obozu u okolicznych gospodarzy, poza tym wykonywali prace na terenie obozu. Polegały one
na kopaniu różnego rodzaju dołów, budowie baraków i namiotów oraz wykonywaniu prac porządkowych. Także Georges Dutrone
zmuszany był do prac w obozie m.in. wyładowywał z transportu kolejowego sztabki aluminium pochodzące z Rosji.
Jeńcy pracowali pojedynczo u rolników lub w kilkudziesięcio- i kilkuset osobowych grupach w przemyśle i budownictwie, między
innymi w zakładach stolarskich w Morągu. Liczna grupa - 700 osób - była zatrudniona przy pracach porządkowych i w transporcie w
Olsztynie.
Praca w podobozie w wyznaczonej miejscowości, była jedyną szansą aby przetrwać trudy życia w Stalagu. Gdy wśród jeńców
poszukiwano tokarzy, do pracy w Ostródzie (Osterode Ostpreussen)
http://www.cecile.dutrone...oszukiwaniu.htm

W Królikowie (20 km od Ostródy), w czasie II wojny światowej znajdował się jeden z największych obozów jenieckich w Prusach
Wschodnich – Stalag 1B Hohenstein. Historycy szacują, że przez lata 1939-1945 przez ten obóz przeszło około 600 000 jeńców
wojennych różnych narodowości: Polaków, Rosjan, Belgów, Francuzów oraz innych. Obozowi macierzystemu Stalag I B Hohenstein w
Królikowie podlegało wiele oddziałów roboczych znajdujących się m.in.: w Olsztynie, Węgorzewie i Morągu. Do 2004 roku mało kto
wiedział, że jeden z podobozów Stalagu 1B znajdował się także w Ostródzie.
Na początku 1939 roku Niemcy przystąpili do budowy obozu jenieckiego pod Olsztynkiem, który miał być przeznaczony dla jeńców
wojennych. Pierwsi polscy jeńcy przybyli tu na początku września 1939r.
Masowy napływ jeńców francuskich do Stalagu I B Hohenstein rozpoczął się w maju 1940 roku i przez cały ten rok trwał
nieprzerwanie. Obok Polaków, a później Rosjan, Francuzi stanowili najliczniejszą grupę jeniecką w Olsztynku. Nastąpiła wówczas
dalsza rozbudowa obozu. Baraków było już około stu. W takim stanie stalag został w zasadzie do końca wojny. W 1941 roku na terenie
obozu umieszczono jeńców radzieckich, francuskich zaś przeniesiono do baraków poza obozem.
Wśród tych ostatnich była także grupa Murzynów i Arabów rekrutujących się z kolonii francuskich. Umieszczeni byli osobno i źle
znosili panujące chłody. Ze wspomnień jeńców wynika, że pewnej nocy zniknęli. Przypuszcza się, że zostali zamordowani przez
hitlerowców.
Jeńcy w Stalagu mieszkali w barakach po 500 – 700 osób, spali na słomie, bez pościeli i koców. Wyżywienie składało się z jednego
litra zupy na dzień i kilku nie obranych kartofli, jeden bochenek chleba przypadał na pięć do ośmiu osób, do tego wydawano 20 gramów
margaryny lub marmolady na osobę. Wydawaniu posiłków towarzyszyło zwykle bicie jeńców. Również Georg Dutrone wspominał, że „ ...
pewnego dnia poprosiłem o trochę więcej zupy. Z tego powodu tego niemiecki żołnierz uderzył mnie w twarz”.
Cały obóz ogrodzony był drutem kolczastym – zbliżenie się do ogrodzenia karane było śmiercią. Niemal codziennie Niemcy dopuszczali
się okrutnych morderstw w stosunku do przebywających tam jeńców wojennych. Zdarzały się przypadki strzelania do nich przy
jakiejkolwiek niesubordynacji czy naruszeniu porządku.
Pod koniec 1941 roku do obozu zaczęli napływać Rosjanie. Setkami, tysiącami. Wypełnili cały obóz. Byli w opłakanym stanie,
prawdopodobnie przeszli forsowny marsz. Śmiertelność wśród nich była ogromna. W pewnym okresie umierało powyżej stu dziennie z
powodu zimna. Kopano zbiorowe mogiły w zamarzniętej ziemi. Cmentarz znajdował się w odległości dwóch kilometrów od obozu, przy
drodze na Ostródę. By ich pochować, robiono doły za pomocą materiałów wybuchowych.
Niektórzy jeńcy pracowali poza obrębem obozu u okolicznych gospodarzy, poza tym wykonywali prace na terenie obozu. Polegały one
na kopaniu różnego rodzaju dołów, budowie baraków i namiotów oraz wykonywaniu prac porządkowych. Także Georges Dutrone
zmuszany był do prac w obozie m.in. wyładowywał z transportu kolejowego sztabki aluminium pochodzące z Rosji.
Jeńcy pracowali pojedynczo u rolników lub w kilkudziesięcio- i kilkuset osobowych grupach w przemyśle i budownictwie, między
innymi w zakładach stolarskich w Morągu. Liczna grupa - 700 osób - była zatrudniona przy pracach porządkowych i w transporcie w
Olsztynie.
Praca w podobozie w wyznaczonej miejscowości, była jedyną szansą aby przetrwać trudy życia w Stalagu. Gdy wśród jeńców
poszukiwano tokarzy, do pracy w Ostródzie (Osterode Ostpreussen)
http://www.cecile.dutrone...oszukiwaniu.htm

[marti]

W Królikowie byłem tylko raz, wywiozłem raczej niedobre wrażenie . Na polach gdzie znajdował się obóz wśród widocznych ludzkich kości , które można było zauważyć na zaoranym kawałku pola dalej rosła sobie marchewka, ktoś dalej uprawiał kapustę i inne owaści....Może to tylko zwykła ekonomia, ale nie chciałbym jeść marchewki z pola gdzie wsiąknęło tyle ludzkiej krwi.

[MP44]

Wszystko sie zgadza. Ostatnie informacje o obozie i z obozu pod niemieckim zarzadem to lato 44. Wg. informacji m.in. rodzin niemieckich z tego rejonu, oboz zlikwidowano w listopadzie 44. Przez prawie pol roku stal pusty potem zapelnil sie ludnoscia cwilna Prus Wschodnich i nielicznymi jencami z Volksstrum, Hitlerjugend, gartka zolnierzy Wehrmachtu i funkcjonowal jeszcze ladnych pare lat na takich samych zasadach. Dobrze sie dzieje, ze sie to powoli odslania. To miejsce nie powinno byc traktowane jako niczyje w koncu zbyt duzo ludzi tam zostalo na zawsze. Nowoscia dla mnie jest informacja o jencach z koloni fracuskich. O tym wspomina sie po raz pierwszy. Ten watek warto zbadac w miare skomnych mozliwosci. Czy faktycznie "przypuszcza sie" bylo prawda czy nadinterpretacja.

[Greg25]

[adam74]

Witam, jestem w posiadaniu kilku pamiatek z terenu tego obozu. Pamiatki te są różnonarodowościowe. Wg mnie powinna na tym terenie znaleźć miejsce izba pamieci, celem nie zatarcia pamieci o tych wszystkich którzy przeszli gehenne tego obozu oraz pamieci tych którzy w tej ziemi zostali na zawsze z dala od swoich bliskich

[MP44]

To moze male foto tych pamiatek zrobisz? Z malym opisem. Na forum wkleisz? Temat malo znany a trzeba poznac.

[adam74]

Ok, postaram sie dzis wkleic choc musze przyznac ze bede to robil po raz pierwszy. Wszelkie wskazówki mile widziane

[Milek]

[adam74]

Dzieki Milek, skorzystam:-)

[mazur222]

Na Sercu Mazur powklejałem trochę zdjęć jeńców fransuskich i polskich prawdopodobnie ze Stalagu IB.
Jedno zdjęcie jest z samego Stalagu.
Jeżeli ktoś jest z Olsztyna to w Muzeum Warmii i Mazur są "kasety" , cokolwiek to jest, ze zbiorów pana Adama Ziółkowskiego z Morąga. Nagrał on tam wspomienia mieszkańca Morąga p. Romualda Lewonika, który był jeńcem
Stalagu IB a potem (1940) zesłany został do Dobrocina na roboty.
Chodzi o dotarcie do właściwej kasety. Ktoś mi powiedział, że kasety są opisane.
Spisane z kasety wspomienia plus zachowane zdjęcia stanowiły by całość interesującej historii.
Mieszkam daleko od Kraju stąd ta prośba o dotarcie do kaset.
Wracając do zdjęć to trzeba je szukać pod "Dawny powiat Morąg" w temacie "Robotnicy przymusowi w Morągu"
Zapomiałem - część zdjęć wkleiłem też na Marienburg.pl w podtemacie Morąga "Dobrocin"

[katarzyna72]

Może to nieprawdopodobne ale mój biologiczny dziadek był jeńcem stalagu IB.Aha muszę dodac że francuskim.Od dwóch lat szukam.Sporo już wiem ale apetyt rośnie w miare jedzenia.Poprzedni ustrój nie pozwolił mojej babce szukac,za to ja drobnymi kroczkami posuwam sie do przodu :)

[Milek]