Marienburg.pl

Ewingi · Ewingi **Pomógł:** 2 razy

O parafii ostaszewskiej pisze Wiśniewski J., Kościoły i kaplice na terenie byłej diecezji pomezańskiej 1243-1821, Elbląg 1999, na str. 321-323 (usunięto przypisy i niektóre fragmenty po łacinie):

OSTASZEWO (Schonberg)… wieś lokował wielki komtur Konrad Kesselhut dnia 16 sierpnia 1333 r.,
wówczas, gdy zbudowano już świątynię. Na mocy tego przywileju udotowano parafię czterema włókami ziemi… Parafia posiadała kaplicę w Gniazdowie, która była udotowana połową włóki, dlatego zapewne tutaj rezydował wikariusz parafialny. W 1. połowie XVI w. parafia była obsadzona, aczkolwiek brak całkowitej pewności co do tego faktu. W 2. połowie XVI w. wśród wsi należących do parafii wymieniano tylko Ostaszewo. W 2. połowie tegoż stulecia istniał we wsi zbór protestancki — nabożeństwa odprawiono w domu prywatnym. Pierwszy znany kaznodzieja ewangelicki Joachim Gudovius wystąpił w 1561 r., chociaż pod przemożnym wpływem jezuitów starano się udaremniać działalność predykantów luterańskich. Pomimo zachowania świątyni nie było tutaj stałego duszpasterza katolickiego, a kościołem opiekował się proboszcz z Nowej Cerkwi, obsługujący też kościół w Jezierniku i parafian zdewastowanego kościoła w Pręgowie, a także kaplicę desolata w Gniazdowie. W związku z tym jeszcze 26 grudnia 1636 r. mianowano proboszcza ad ecclesiam mchiales Szensensem, Szembergensem et Szenorstensem. Urzędujący w paragrafii 7 listopada 1562 r. ksiądz przyjmujący dekret oficjała malborskiego podpisywał się bez używania tytułu jako Joachim Gudovius Schonbergensis, unikając oficjalnego opowiedzenia się po stronie nauki M. Lutra. W tym samym czasie urzędował tutaj verbi divini minister Hermami Sachs, czyli predykant luterański. Sytuacja protestantów poprawiła się w 1626 r., kiedy otrzymali oni własnego pastora - wcześniej ante bellum obsługiwał tę wieś pastor V. Jakobson z Nowego Dworu Gdańskiego. W związku z tym lustratorzy królewscy w 1664 r. informowali: ... a że zbór luterski przeciwko prawu koronnemu po teraźniejszej wojnie roku przeszłego 1663 de novo wieś ta sobie erigowała i... swoje odprawując nabożeńst¬wo i nad to od ludzi rzymskiej katolickiej wiary na swego praedicanta tace, kolendy i kwartalne pieniądze wyciągają... Ponadto urzędnicy królewscy domagali się naprawienia plebanii i szkoły, którą podczas wojny rozebrano, in maio anni 1666 zbudować, ato według submissyi przy nas uczynionej. Luteranie wybudowali tutaj kościół w 1872/73 r., a wieżę w 1874 r., który poświęcono 11 sierpnia 1876 roku. Obecnie służy on jako kościół katolicki, ponieważ średniowieczny kościół katolicki spalono w 1945 r. i pozostały po nim tylko ruiny.
Już 20 grudnia 1636 r. biskup Jan Lipski polecał w swojej ordinatio oficjałowi pomezańskiemu i proboszczowi ostaszewskiemu, aby naczynia kościelne odzyskał, a ministra innowierczego, który otrzymywał bezprawnie daniny od Melchiora Wejhera (posiadał dzierżawę nowodworską po rodzinie Loitzów w 1579-1624) pozbawił tego utrzymania, zaś dochody kościelne przeznaczył na sporządzenie i restaurację wyposażenia kościoła w potrzebne sprzęty i naczynia liturgiczne. Natomiast w 1647 r. proboszcz W. Radziński nie rezydował w parafii, i dlatego obsługiwał tę parafię ksiądz z Nowej Cerkwi. Świątynia parafialna, posiadała wówczas trzy ołtarze z relikwiami, chrzcielnicę bez olei i wody, organy i zniszczone, a w wieży znajdowały się trzy dzwony — wieża była po połowie murowana i drewniana. Plebania była rozwalona, a cztery włóki kościelne wydzierżawiono za 300 florenów rocznie. Wówczas do parafii należały dwie wsie: Ostaszewo i Gniazdowo, gdzie stała kaplica. Jednak w czasie wizytacji w 1698 roku powiedziano, że ostaszewska parafia nie posiada żadnych innych wsi, ale posiadała kościół filialny w Jezierniku. Świątynia miała i solidne ściany, dobry dach, dobrą drewnianą podłogę, a także nową wieżę z trzema dzwonami, które ufundował ks. Jan Isbant. Od 1692 r. kościół posiadał odpusty nałożone przez papieża Innocentego XII na dzień wspomnienia świętych Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty. W murze kościelnym znajdowała się figura św. Jana snycerskiej roboty. Kościół przed wylewem Wisły posiadał cztery włóki ziemi, które w tym czasie stały się nieużytkami, a około siedmiu mórg znajdowało i się pod wodą. Plebania stara, zbudowana z drzewa wypełnionego gliną wymagała : kompletnego remontu albo odbudowy, dlatego proboszcz zbudował dla siebie jeden nowy pokój, gdzie mieszkał.
Na zadowalający stan ołtarzy, ambony, łuku ze sceną Ukrzyżowania i organów zwrócił uwagę wizytator parafii w dniu 23 czerwca 1749 r., ale wspomniał też o zniszczonych już papierowych obrazach, o które należało się zatroszczyć.
Ponadto wskazywał na konieczność oprawienia mszałów i utrzymania należytej czystości paramentów do udzielania sakramentu chrztu św. Polecił zapisywanie do księgi metrykalnej nazwisk zmarłych oraz notowania, czy byli oni przygotowani i przyjęli sakramenty przed śmiercią. Nakazał także wymierzenie części cmentarza dla innowierców, ponieważ z powodu grzebania ich wśród katolików, musi przejść rekoncyliację. Kolejną kwestią była odbudowa szkoły, gdzie organista, czyli scholirega, uczyłby młodzież i dzieci doktryny katolickiej oraz podstawowych wiadomości o pożytku z przystępowania do sakramentów św. Wreszcie nakazał niezwłoczną naprawę zniszczonych ławek dla wygody uczęszczających do kościo¬ła. Wizytator zobowiązywał kommendariusza, aby ten co kwartał wizytował szkołę i egzaminował dzieci, a także polecił dzwonić w obydwu kościołach na Anioł Pański. Parafianie zostali zobowiązani do naprawienia posadzki i odbudowania szkoły, a także do ogrodzenia zabudowań plebańskich i kościelnych, przy czym wizytator przypo¬mniał, że w myśl wcześniejszych dekretów są to ich powinności. Także w tej parafii problem stanowili luteranie, którzy wykupywali dobra, odmawiali chrzczenia nowonarodzonych i przyjmowania ostatniej posługi. Do parafii należał kościół filialny w Jezierniku. Dnia 6 sierpnia 1787 r. przeprowadzono tutaj kolejną wizytacje. Jeszcze w 1788 r. murowany kościół parafialny św. Jana Chrzciciela był w dobrym stanie, chociaż drewniana plebania wymagała naprawy. Mieszkała tutaj ludność niemieckojęzyczna, dlatego kazania głoszono tylko w tym języku. Pro¬boszcz korzystał z ośmiu włók: czterech w Ostaszewie i czterech w Jezierniku, gdzie był kościół filialny. Jednym z pastorów ostaszewskich był m.in. Johann Erich Horning. W 1890 r. parafia katolicka posiadała nadal kościół filialny w Jezierniku — tak jest do dnia dzisiejszego.

Gdańszczanka · Zwiedzacz

Gdańszczanka · Zwiedzacz

starykot

Gdańszczanka · Zwiedzacz

cytuję - co napisałam wyżej:

"Obrazki z przeszłości Ostaszewa" p. Kiszkiel, ks. Bijak
tak mam w notatniku - tak mi powiedziono...
Zapytasz przy sposobności??????

:-)

starykot

Gdańszczanka · Zwiedzacz

konto_usunięte

Ostaszewo - zakrystia?

Zdjęcie zrobione przez małe okienko

ostaszewo- zakrystia.jpg

Plik ściągnięto 19210 raz(y) 109,67 KB

starykot

Cytat:

Dziękuję na zaś

No to po zaś ;-)

konto_usunięte

I wcześniej wspominany krzyż

ostaszewo krzyz 1.jpg

Plik ściągnięto 8033 raz(y) 105,24 KB

ostaszewo krzyz 2.jpg

Plik ściągnięto 8033 raz(y) 47,56 KB

Bartosz · Administrator **Pomógł:** 27 razy

Z wczorajszej wycieczki...

IMG_8814.JPG

Plik ściągnięto 7978 raz(y) 118,54 KB

IMG_8817.JPG

Plik ściągnięto 7978 raz(y) 111,17 KB

IMG_8819.JPG

Plik ściągnięto 7978 raz(y) 119,88 KB

IMG_8821.JPG

Plik ściągnięto 7978 raz(y) 92,94 KB

starykot

Będą nowe drzwi do ruin. :-D

Natalia

Drodzy Użytkownicy,
zwracam się do Was z prośbą w imieniu starszej osoby, która marzy o odnalezieniu grobu matki. Jesteście blisko miejsca, o które chodzi i jesteście zainteresowani historią, co ułatwia Wam poszukiwania. Mam bardzo niewiele danych, jestem z daleka i nawet nie wiem, czy jeszcze istnieją w miejscowości Ostaszewo - Schonberg księgi parafialne z okresu wojny, w których można by było znaleźć jakikolwiek ślad. Osoba, która prosi o pomoc urodziłą się w Ostaszewie w 1940 r. i zotała tam ochrzczona jako Hildegard Kurowski. W 1945 roku uciekała do Niemiec z matką, która wówczas zginęła. Na tym kończą się fakty. Ponieważ ta kobieta miałą wówczas 4 lata nie pamieta nawet z całkowitą pewnością imienia matki, a tym bardziej miejsca, w którym mieszkała - ani jak i kiedy dokładnie doszło do śmierci matki. Marzy o odnalezieniu przed swoją śmiercią miejsca, w którym pspędziła cztery pierwsze lata życia oraz grobu matki. W imieniu tej osoby proszę Was o pomoc w ustaleniu jakichkolwiek danych. Z góry dziękuję za wszelka pomoc w tej sprawie
Natalia

Grażyna · GML **Pomogła:** 8 razy

Ostaszewo należy do powiatu Nowy Dwór Gd. i jest siedzibą gminy. Proponowałabym aby ta pani zwróciła się do tamtejszego Urzędu Stanu Cywilnego. O ile wiem, sąsiednie gminy posiadają prawie pełne zbiory rejestrów urodzeń, małżeństw i zgonów od 1910 r. Starsze księgi, które osiągają wiek 100 lat są przekazywane do Archiwum Państwowego. Co do ksiag parafialnych, istnieje duże prawdopodobieństwo, że również się zachowały. Jednak o dane powinna się zwrócić osoba zainteresowana, lub ktoś z rodziny.

starykot

Podłubiemy w temacie. ;-)